Voor degene die er belangstelling voor hebben wil ik graag vertellen hoe de bevalling is gegaan. Mocht je geen interesse hebben, ook goed, er zijn wel een paar leuke foto's van Devi om te bewonderen.
De weeën begonnen om 5.30 uur op vrijdag 14 juni. Ik wist toen nog niet dat dit weeën waren en ik zei tegen Lucas, die net uit bed ging om naar zijn werk te gaan, dat ik een beetje buikpijn had. Toen ik door kreeg dat de weeën heel geregeld, om de 10 minuten, kwamen bedacht ik pas dat het echt om weeën ging. Toen ben ik gaan bijhouden wanneer er weer één kwam. Ik dacht nog, dus vandaag gaat het echt gebeuren en ik was er best blij om. 's Middags stopten de weeën weer en ze begonnen rond 18.00 uur 's avond weer om de 10 minuten te komen. Dit is de hele nacht zo doorgegaan, soms waren ze er om de 5 minuten, maar daarna weer om de 10 of 15 minuten. Die zelfde nacht om 13.30 uur zijn mijn vliezen 'gebroken'. Er was blijkbaar een scheur in de vliezen gekomen want ik verloor niet in eens heel veel vruchtwater, maar in kleine beetjes. Op zaterdagochtend heb ik de verloskundige gebeld dat de vliezen gebroken waren en dat ik al een dag weeën had. Een uurtje later was de verloskundige er en bleek ik maar liefst 1 cm ontsluiting te hebben. Dat viel behoorlijk tegen zeg!
's Middags rond 14.00 uur ben ik gestript en 's avonds om 21.00 uur had ik 3 cm ontsluiting. Dit schoot duidelijk niet op! Omdat mijn vliezen al een tijd gebroken waren zou ik toch uiteindelijk naar het ziekenhuis moeten, dus ik heb toen maar besloten om gelijk te gaan.
Eenmaal in het ziekenhuis ging ik aan de weeënopwekkers en kreeg ik ook een pijnpomp. Na een klein poosje kwamen er ineens een aantal mensen de kamer op en gingen naar de apparatuur staan kijken. Het bleek dat de hartslag van Devi behoorlijk gedaald was nadat ik de weeënopwekkers kreeg. Dat is toen weer uitgezet voor een poosje. Later gingen ze het nog een keer proberen en toen ging het gelukkig wel goed.
Die pijnpomp wat echt heerlijk. Tussen de weeën door was ik half van de wereld, ik was ook zo moe want ik had al een hele poos niet meer geslapen.
Rond middernacht zat ik op 5cm ontsluiting, dit ging de goede kant op! Maar om iets voor 3 kreeg ik wel heel veel pijn, geen idee wat dit nu weer was, maar zo ging ik het niet trekken dacht ik. Gelukkig kwam de verloskundige al snel en bleek ik al 10 cm ontsluiting te hebben en het waren de persweeën die zo'n pijn deden. Toen mocht ik beginnen met persen, maar dat ging nog niet zo vlotjes. Uiteindelijk vond ik een positie waarbij het wel makkelijker ging en toen duurde het gelukkig niet lang meer.
En om 3.44 uur is ons kleine mannetje Devi geboren! Op vaderdag nog wel :)
Dat was een opluchting moet ik zeggen, ineens waren de weeën weg en had ik een klein hummeltje op me liggen. Na een poosje werd Devi meegenomen om gewogen en gemeten te worden. Omdat hij maar 2700 gram woog werd ook zijn suiker geprikt, die was eerst 3.9. Heel goed eigenlijk (het moet boven de 2,5 zijn). Een poosje later hebben ze het nog een keer geprikt en toen bleek het maar 1.9 te zijn! Daarna moest hij eigenlijk gelijk aan het infuus zodat zijn suikerwaarde weer omhoog zou gaan.
Dat was wel even schrikken. Daar hadden we niet op gerekend.
Gelukkig kon ik 's middags bij hem op de kamer op de couveuse-afdeling. Hier werd hij goed in de gaten gehouden, bij elke voeding werd zijn suiker gecontroleerd. Dat was wel minder leuk, zijn hakjes waren op het laatst helemaal blauw. Na veel op en neer gaan van de suikerwaarde bleef het uiteindelijk toch redelijk stabiel en mocht zijn infuus uit. Daarna (dit was op woensdag) moest hij geprikt worden omdat hij zo geel zag, gelukkig was die waarde net onder de grens anders moest hij ook nog weer onder de lamp.
De periode in het ziekenhuis vond ik best moeilijk. Er werd daar heel goed voor ons gezorgd en er werd zelfs 's nachts een voeding van mij overgenomen omdat hij nog een flesje kreeg kon dat. Maar ik was heel emotioneel en ik wilde graag naar huis. Ik deed daar trouwens geen oog dicht dus ik was ook super moe. Mijn laatste nachtje daar heb ik ook 2 slaappillen gekregen zodat ik eindelijk wat kon slapen. Dat heeft wel wat geholpen. Gelukkig mochten wij donderdagmiddag eindelijk naar huis.
Maar eenmaal thuis breekt er weer een spannende tijd aan want dan moet je het echt zelf gaan doen. Gelukkig kregen we nog wel een paar dagen kraamzorg en zij heeft ons super goed geholpen!
Ik zat vooral met de borstvoeding, omdat ik dat graag wil geven, maar in het ziekenhuis kreeg hij een flesje. Daar heb ik hem ook wel steeds aangelegd dus de borstvoeding was al iets opgang gekomen. Thuis zijn we meer op de borstvoeding gaan focussen en kreeg hij nog een flesje ná de borstvoeding. Heel langzaam konden we dit afbouwen.
Nu krijgt hij nog 2 keer per dag een flesje van 30 ml. Als hij volgende week weer goed gegroeid is kan er weer een flesje af en krijgt hij er nog maar 1.
In deze maand is Devi al zo veranderd, hij is goed aangekomen en dat kun je goed zien in zijn gezichtje. Ook lacht hij al uitbundig naar me. Hij heeft wel geregeld last van krampjes, we proberen hem dan zo goed mogelijk te troosten, maar soms zakt de moed je wel eens in de schoenen, vooral 's nachts.
We hebben nu ook ontdekt dat hij het best fijn vind om op zijn buik te slapen. Ik vind dit nog wel spannend dus doe ik dat alleen overdag zodat ik geregeld kan kijken. 's Nachts ligt hij in de puckababy van 3-6 maand. Dit is nog wel te groot voor hem, maar een kleintje (van 0-3 maanden) krijgen we vanavond, dus dan zullen we die ook eens proberen.
Ik ben van plan geregeld een update te doen over hoe het verder met Devi gaat en dan een paar leuke foto's erbij :)
Dit zijn wat foto's van de eerste maand:
Hier ben ik net geboren.
Zo geel was ik geworden.
Mijn super opa wil me nu al aan de koffie hebben....
Liefs Alieke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten